Миний ертөнцөд нар үгүй. Гэхдээ энэ нь харанхуй гэсэн үг огтоос биш. тэнд өдөр нь одод гийж харин шөнө нь цэцэгс дэлбээгээ нээдэг.
Тэр өдрийн одод намайг хаа хүрэх ёстойг минь чиглүүлдэг бас нууцхан гуних орон зайг үлдээж сэмхэн нулимс бүрэнхийг бэлэглэдэг. Гуниг ариун санагддаг. Хэрвээ миний ертөнцөд нар ноёлвол сэтгэл хөдлөлөө барьж барилгүй орилж эсвэл хашгирч бүүр баярлан хөөрцөглөх бүрт минь хэн нэгэн бах таваа ханатал шоолж инээх байсан биз.
Тэр шөнийн цэцэгс дэлбээгээ нээх үеэр би сэтгэлийн амар амгаланг таашааж, тархи минь хамгийн ихээр тайвширдаг бас тайтгардаг. Миний ертөнцөд нулимс минь бороо болон асгарч инээд минь солонго болон гийгүүлдэг...
Comments
Post a Comment